Hydrograv – zasada działania

Rozwój dziedzin modelowania i wieloletnie prace nad modelem hydraulicznym pracy osadnika wtórnego, pozwoliły na identyfikację głównej przyczyny uciążliwości pracy, którą okazała się – stała kolumna napływu ścieków.

Umiejscowienie napływu ścieków powyżej płaszcza osadu powoduje powstawanie tzw. „chmur” osadu na wskutek napływu ścieków od góry ku dołowi i wypłukiwaniu górnej warstwy osadu zagęszczonego. Często w takich przypadkach główny nurt osadu odbija się od ściany osadnika powodując powtórne „uderzenie” w warstwę osadu zagęszczonego. Połowicznym rozwiązaniem tego problemu jest budowa specjalnych deflektorów przymocowanych do dolnej części koryt przelewowych. Umiejscowienie napływu ścieków zlokalizowane znacząco poniżej płaszcza osadu powoduje z kolei wypłukiwanie zagęszczonego osadu z osadnika w szczególności w sytuacji, kiedy przez osadnik przepływa większa ilość ścieków (np. kilkudniowe deszcze). W taki przypadku większy przepływ powoduje powstanie „efektu dyszy” i wypłukanie dobrze zagęszczonego osadu do odbiornika. W związku z tym mając świadomość, że nie ma oczyszczalni, w której parametry technologiczne istotne dla pracy osadnika wtórnego nie ulegają większej lub mniejszej zmianie w czasie, inżynierowie z firmy Hydrograv doszli do wniosku, że stała kolumna napływu nie jest w stanie zapewnić poprawnej pracy osadnika (tj. zapewniającej wprowadzanie ścieków tuż poniżej płaszcza osadu). Rozwiązaniem problemu okazała się regulowana kolumna napływu – typu Hydrograv Adapt.

Po uzyskaniu od inwestora wszystkich danych wyjściowych dot. pracy oczyszczalni z kilkuletniego okresu, tworzona jest specjalna symulacja pracy regulatora oparta na obliczeniowej dynamice płynów (CFD). Dopiero tak utworzony każdorazowo indywidualny program (mapa) pozwala na właściwe sterowanie regulatorem. Sterowanie nie odbywa się w funkcji pomiaru płaszcza osadu (pomiar ten służy jedynie do weryfikacji pracy systemu), ale na podstawie uzyskiwanych w trybie on-line danych procesowych tak jak np. aktualny przepływ, stężenie osadu, temperatura, indeks osadu, stopień recyrkulacji. Dzięki temu urządzenie w pewnym sensie potrafi odczytać przyszły trend i może się dostosować do wymaganych parametrów. Urządzenie oprócz regulacji wysokości napływu dostosowuje także wielkość otworu napływowego utrzymując w całym swoim zakresie rozdział pomiędzy klarownym ściekiem a warstwą osadu z wyodrębnionym płaszczem.

Tak więc o poprawnym sposobie pracy decyduje głównie tworzony każdorazowo specjalny program pracy regulatora, który odwzorowuje parametry pracy istniejącego obiektu (mapa pracy) przy określonych parametrach.